Dei hadde si tid, så vart det stilt

Jan Akkermann vart kåra til beste gitarist i verda i 1973. Eg tykte han var utruleg kul og trudde ei tid at Focus var backingbandet hans, på sama måte som E-Street Band har fungert som bandet til Bruce Springsteen.

Men det var før eg oppdaga Thijs van Leer.

Ein kjend musikar skal ha eingong ha sagt noko slikt som "når du er dem beste musikaren i eit band, er det på tide å skaffe seg eit nytt band". Eg veit ikkje om det var det Akkermann tenkte då han forlet FOCUS i 1976. Kva bandet hadde utvkla seg til om samarbeidet hadde halde fram, veit vel heller ingen -kanskje hadde dei rett og slett hatt si tid saman. Men soga om FOCUS gjev næring til tanken om at det unike og magiske oftast kjem som resultat av samarbeid og at det reint virtuose oftast vert for spesiellt interesserte.

Bruce Cockburn, verdas mest undervurderte ?

For 5 år sidan hadde eg aldri høyrt om mannen. Det at ein ved  eit tilfelle kan råke på ein slik artist som har gjeve ut så mykje fantastisk musikk gjennom så mange år, får meg til å innsjå at mitt musikalske univers er svært avgrensa. Men også eit håp om at der alltid vil vere von om å finne ein ny skatt. 

Først ei 38 år gamal perle.



Så hoppar vi 38 år framover. Den kompromisslause. Forklaringa på kvifor så mange aldri har høyrt om fyren?